"Bree Tanner Kısa Hayatı" Kitabı Bölüm 1 [7,8,9,10,11. sayfa eklenmiştir]

Bölüm 1

Gazetenin başlığı küçük bir satış makinesi gibi parladı : Seattle kuşatma altında – ölenlerin sayısı tekrar yükseldi. Bunu henüz kimse görmemişti.Bazı gazeteciler eksikleri tamamlamış olmalılar. Onlar şanslı,şu anda buralarda bir yerlerde değiller.
Muhteşem! Riley bir contayı uçuracaktı. O bu kağıdı gördüğünde etrafında olmayacağıma emin olmalıydım. Hadi, birisinin daha kolunu kırmasına izin ver!

Bir kararı gerçekleştirmek için birini beklerken, gösterişsiz olmayı deneyerek kılıksız bir binanın köşesinde , karanlıkta durdum. Herhangi birisinin gözleriyle karşılamayı istemeyerek yanımdaki duvara dik dik baktım. Uzun zamandan beri kapatılmış olan binanın zemin katı; soğuğa dayansın diye kontraplakla doldurulmuş pencereler.Apartmanın üstünde soğukta devrilecekmiş gibi duran daireler.Karanlığın diğer tarafındaki harap binalar sadece caddeyi daraltmış.Şehirde bir gece için normal bir sahne…
Daha açık konuşmayı ve dikkati çekmeyi istemedim ama birinin bir şeylere karar verecek olmasını diledim. Gerçekten susuzdum ve çatının üstünde olmamız , sağa ya da sola gitmemiz umrumda değildi. Sadece yanlış yer, yanlış zaman diye düşünmeye zamanımın olmadığı şanssız insanlar bulmak istiyordum. Maalesef bu gece Riley, varlıkta en faydasız vampirlerin ikisiyle beni yollamıştı.Riley avlama gruplarına kimi gönderdiğiyle asla ilgilenmezdi.Bu gece Kevin ve adını bilmediğim bazı sarışın çocuklarla birlikteydim.Onlar Raoul’un çetesine girdiler. Böylelikle salak oldukları onaylandı . Ve tehlikeli. Ama şuanda daha çok salak oldukları.Av için yönümüzü belirlemek yerine , aniden, hangisinin favori süper kahramanının daha iyi bir avcı olacağı üzerine bir tartışmaya giriştiler.İsimsiz sarışın şimdi Örümcek Adam üzerine iddiasını kanıtlıyor,sokağın tuğla duvarında çizgi filmin tema şarkısını fısıldıyordu.
Hayal kırıklığı içinde iç geçirdim. Biz hiç ava gidemeyecek miydik?
Solumda küçük bir hareket gözüme takıldı. Riley bu av grubunun dışında başka birini de gönderdi: Diego. Onun hakkında çok fazla bir şey bilmiyorum, sadece diğerlerinden daha yaşlıydı.O, Riley’nin kelime anlamında ‘sağ kolu’ ydu.Bu durum onu diğer moronlardan daha fazla sevmemi sağlamadı.
Diego bana bakıyordu.İç geçirdiğimi duymuş olmalıydı.Uzağa baktım.
Kafanı aşağıda tut ve çeneni kapat – Bu Riley’nin topluluğunda hayatta kalmanın yoluydu.
‘Örümcek adam zavallı bir kaybeden.’ dedi Kevin sarışın çocuğa. ‘Gerçek bir süper avcı nasıl olunur sana göstereceğim’ diye sırıttı. Dişleri bir sokak lambasının ışığında parladı.
Bir araba mavi-beyaz ışıklarıyla kaldırımı aydınlatırken ,Kevin sokağın ortasına atladı.Ayaklarını geriye büktü,sonra sanki bir güreş gösterisi gibi onları yavaş yavaş çekti.
Araç geldi,muhtemelen normal bir insan gibi onun yoldan geçmesini bekliyordu.Öyle olmalıydı. Kevin ‘ Kızgın Hulk! ’ diye bağırdı. ‘Hulk….PARÇALAR!’
Araba fren yapamadan , üstüne sıçradı.Ön tamponu yakaladı ve ezilmiş metallerini ve kırık camlarını kaldırıma vurarak başının üstünde döndürdü. İçerisindeki kadın çığlık atmaya başladı.
‘Oh olamaz...’ dedi Diego başını sallayarak. Koyu kıvırcık saçları, büyük geniş gözleri ve tam dolgun dudaklarıyla , o çok sevimliydi.Ama kim sevimli değildi ki?
Hatta Kevin ve Raoul’un diğer moronları bile güzeldi.
‘Kevin, bizim biraz daha küçük şeyler yapmamız gerekiyordu.Riley dedi ki ------ ’
‘Riley dedi ki! ’Kevin sert bir soprano taklidi yaptı. ‘Bir hatırlatma olsun , Diego. Riley burada değil.’
Kevin ters Honda’nın üzerine sıçradı ve şimdiye kadar kırılmadan kalan sürücü tarafındaki pencereyi yumrukladı.Sönmüş hava yastığını ve cam kırıklarını çıkarttı.
Arkamı döndüm ve nefesimi tuttum,beynim dayanmaya çalışıyordu.
Kevin’ın beslenmesini izleyemezdim.Bunun için fazla susuzdum, ve gerçekten onunla kavga etmek istemiyordum.Raoul’un hit listesinde yer almaya ihtiyacım yoktu.

5. ve 6. sayfa

Sarışın çocuğun aynı sorunları yoktu.Tuğlayı itti ve hafifçe arkama indi.Onun ve Kevin’ın birbirlerine hırladıklarını duydum , ve ıslak bir yırtılma sesinden sonra kadının çığlıkları kesildi.Muhtemelen kadını ikiye ayırmışlardı.
Bunu düşünmemeyi denedim.Ama sıcaklığı hissedebiliyordum ve arkamdaki damla seslerini duyabiliyordum.Nefes almamama rağmen bu boğazımı çok kötü yakmıştı.
Diego’nun ‘Ben buradan gidiyorum.’ diye söylendiğini duydum. Karanlık binalar arasındaki bir çatlağın içine eğildi , onun adımlarını takip ettim.Eğer buradan hemen uzaklaşmazsam artık çok fazla kanı kalmamış bir beden için Raoul’un serserileriyle sürtüşecektim.Ve belkide bu durumda eve dönemeyen biri olabilirdim.
Ah, ama boğazım yanıyordu.Acı bir çığlığı saklamak için dişlerimi birbirine bastırdım.Diego çöp dolu bir yan sokağa fırladı,daha sonra da bir duvara.Tuğlalar arasından parmaklarımla yarığı kazıdım ve kendimi onun arkasına attım.Terasta ,Diego hafifçe diğer çatıların üzerine sıçrayarak havalandı.Yakınında kaldım.Ondan daha gençtim ve bu nedenle daha güçlüydüm.
Onu kolaylıkla geçtim ama onun nereye gideceğini görmek istiyordum.Ve onun arkamda kalmasını istemiyordum.
Diego uzun süre durmadı,neredeyse endüstriyel rıhtıma kadar geldik.Nefesinin altından homurdandığını duydum.
‘Aptallar! Sanki Riley bize emirleri iyi bir sebep için vermemiş gibi..Örneğin kendini saklamak.Bir nebze sağduyulu olmak çok mu zor?’
‘Hey, Artık avlanmaya gidecek miyiz? Boğazım ateş içinde.’dedim.
Diego geniş bir fabrika çatısına indi ve hızla döndü.Tetikte bekleyerek geriye doğru birkaç metre atladım.Ama o bana saldırgan bir harekette bulunmadı.
‘Hey, sadece delilerle aramda biraz mesafe olmasını istedim’ diyerek gülümsedi.
Arkadaşçaydı ve ona dikkatlice bakmaya başladım.
Diego diğerlerine benzemiyordu.O çok…. sakin biriydi.Sanırım doğru kelime bu:Normal.
Şuanda normal değil ama önceden normaldi.Gözleri benimkinden daha koyu bir kırmızıydı.
Henüz bir süredir buralarda olmalıydı, öyle duymuştum.

Alıntı

tşkler Melek (=

Önemli değil İrem =) Önemli Değil Pelin =) (bu arada abla demiyorum kızmıyosunuz demi?)
Sokağın aşağısından Seattle’ın gece sesleri geliyordu. Bir çok araba,hafif baslı müzik,tedirgin , hızlı adımlarla yürüyen insanlar, akortsuz şarkılar söyleyen sarhoşlar…
‘Sen Bree’sin , değil mi? Yenidoğanlardan biri . ’ diye sordu Diego.
Bunu sevmiyorum: Yenidoğan. Herneyse.
‘Evet, Ben Bree.Ama son grupla birlikte gelmedim.Neredeyse 3 aydır buradayım.’
‘Bir 3 aylık için çok iyi. Birçoğu için böyle kaza yerlerinden ayrılmak mümkün olmaz.’ sanki övüyormuş gibi söyledi.Gerçekten etkilenmiş gibi.
‘Raoul’un çıldırmışlarıyla karışmak istemiyorum.’
Başını salladı.’Amin Kardeşim. Onların türü kötü haberlerden başka bir şey değildir. ‘
Tuhaf.Diego tuhaftı.Düzgün bir şekilde eski tarzda konuşan biri gibiydi.Düşmanlık yok,şüphe yok…Şu anda beni öldürmenin zor mu kolay mı olacağını düşünecek biri gibi değildi.
Sadece benimle konuşuyordu.

‘Ne zamandan beri Riley’lesin?’diye merakla sordu.
‘Şuanda 11. ay oluyor. ‘
‘Vaovv..Raoul’dan daha eski.’
Diego gözlerini devirdi ve binanın kenarına tükürdü. ‘Evet,Riley’nin bu işe yaramazı getirdiğini hatırlıyorum.Bundan sonrası sadece kötüye giden şeyler.’
Bir an için kendisinden daha genç herkesin işe yaramaz olduğunu hayal ettim.Umrumda olduğundan değil.Artık kimseyi düşünmekle ilgilenmiyorum.Bunu yapmak zorunda değilim.Riley’nin dediği gibi: Şimdi ilah bendim.En güçlü,en hızlı, en iyi…
Başka hiç kimse değil.Diego nefesinin altından ıslık çaldı.
‘Oraya gidiyoruz.Sadece biraz akıl ve sabır lazım.’ Diyerek caddenin aşağısını ve yukarısını işaret etti.Mor-siyah sokağın kenarında bir adam bir kadına tokat attı ve yanlarında onları sessizce izleyen bir kadın vardı.Elbiselerinden bunların iki hayat kadını ve müşterileri olduğunu tahmin ettim.
Riley’nin bize yapmamızı söylediği şey buydu.En aşağı tabakadan avlan.Hiçkimsenin özlemeyeceği,kayıp ilanı vermeyeceği,eve dönmesini beklemeyeceği insanları al.O bizi de aynı şekilde seçti.
Diğerlerinin aksine , ben hala Riley’nin bana yapmamı söylediği şeyleri yapıyordum.Onu sevdiğim için değil.Bu duygu uzun süredir vardı.Bunun sebebi onun bize doğruları söylemesiydi. Seattle’ın yeni vampirlerin beslenme yeri olduğu iddiaları, dikkat uyarıları nasıl mantıklı hal almaya başladı? Bu durum bize nasıl yardımcı olacaktı? Ben bile önceden vampirlerin olduğuna inanmıyordum.Öyleyse dünyanın geri kalanı da vampirlere inanmıyordu.Bu yüzden vampirler küçük avlanmak zorundaydılar,Bu Riley’nin yapmamızı istediği şeydi.Muhtemelen iyi bir sebebi vardı.

9. 10. 11. sayfa

Ve Diego’nun dediği gibi, doğru şekilde avlanmak sadece biraz akıl ve sabır alırdı.
Tabiî ki hepimizin bir çok hatası olmuştu.Riley o kağıtları okuyacak,inleyecek ve bize bağıracaktı.Sonra Raoul sinirlenecek ve birisini parçalayıp yakacaktı. Sonrasında Riley defolup gidecekti. Bunun gibi birçok şey ve sonunda Riley kaybettiklerinin yerine yeni vampir çocuklar getirecekti.Bu sonsuz bir döngüydü.
Diego burnuyla derin bir nefes çekti ve ben onun vücudunun değişimini seyrettim.
Çatıda çömeldi,bir kenarından kavradı.Tüm sıcakkanlılığı kaybolmuştu ve şimdi o bir avcıydı.
Bu benim tanıdığım bir durumdu,anladığım için rahat olabildiğim bir durum.
Beynimi susturdum.Av zamanıydı.Derin bir nefes aldım ve kan kokusunun izini sürdüm.
Sadece insanların etrafında değildi,ama çok yakındaydılar.Kimi avlayacağına karar vermeden önce onun kokusunu ayırırdın.Şimdi bir şeyleri seçmek için çok geçti.
Diego gözden uzakta bir yere düştü. Düşüş sesi ağlayan fahişenin,yanındaki kadının ya da müşterinin dikkatini çekmeyecek kadar yavaştı. Dişlerimin arasından küçük bir homurtu çıktı.Benim.Bu kan benimdi.Ateş boğazımda alev aldı ve başka bir şey düşünemedim.
Çatıdan atladım ve ağlayan sarışını yakalamak için caddenin karşısına fırladım.Arkamdaki Diego’yu hissedebiliyordum,şaşırmış kadını saçlarından yakaladığımda Diego’ya homurdanarak uyardım.Kadını duvardan çektim ve sırtıma attım.Diego hakkındaki her şeyi unuttum çünkü vücudun altındaki sıcaklığı hissedebiliyordum.Pat pat diye vuran nabız atışını duyabiliyordum.Kadın çığlık atmak için ağzını açtı ama ses çıkmadan önce dişlerimi boğazına bastırdım.Akciğerlerinde hava, kan ve hafif bir inilti vardı. Kendimi kontrol edemedim.Kan tatlı ve sıcaktı.Bu boğazımdaki yangını söndürdü , mide boşluğumdaki kaşıntıyı sakinleştirdi.
Emdim ve yutkundum.Sadece belli belirsiz başka şeylerin farkındaydım.
Diego’dan bazı sesler duydum- o adamı almıştı- . Diğer kadın yerde baygındı.Herhangi bir gürültü yapmamıştı. Diego işini iyi yapmıştı.
İnsanlarda yeterli kan olmaması bir problemdi.Sadece saniyeler sonra , kız kupkuru gibiydi.
Hayal kırıklığıyla gevşek vücudunu sarstım. Boğazım tekrar yanmaya başlamıştı.
Bitmiş vücudu yere attım ve duvara doğru eğildim.Baygın kadını kapabildiğimi ve Diego bana yetişemeden önce onu bitirdiğimi hayal ettim. Diego adamla işini çoktan bitirmişti.Benim ‘sempatik’ diye tanımlayabileceğim bir ifadeyle bana baktı.Yanlış görmüş olabilirdim.Daha önce hiç kimsenin bana sempatiyle yaklaştığını hatırlamıyordum bu yüzden ona olumlu davranmayacaktım.
‘Ne duruyorsun.’ diye yerdeki kızı göstererek sordu.
‘Benimle dalga mı geçiyorsun?’
‘Hayır,şimdilik iyiyim.Bu gece başka avlar için vaktimiz var.’
Beni kandırdığına dair bir işaret bulmak için dikkatlice baktım,ileriye fırladım ve kızı yakaladım.Diego beni durdurmaya çalışmadı.Hafifçe geriye döndü ve siyah gökyüzüne baktı.

Önemli değil buldukça koyuyorum :)